Tamanu i Shea- równikowe tradycje w kosmetyce naturalnej
Doświadczenie
koczowniczych plemion równikowych nieraz inspirowało Europejczyków. Magiczne,
święte drzewa pochodzące z lasów równikowych przez wieki skrywały swoje
tajemnice przed współczesną kosmetologią. Używane do czczenia pradawnych bogów
oraz ochrony skóry przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi oleje z
orzechów świętych drzew - Masłosz Parka oraz olej tamanu są obecnie jednymi z
najpopularniejszych kosmetyków naturalnych zapewniających skuteczną kurację dla
cery trądzkowej, łuszczycowej czy też zniszczonej.
Masło
Shea produkowane jest z orzechów drzewa Masłosz Parka- uznawanego za święte
drzewo przez plemienne kultury Afryki Równikowej. Drzewo to może żyć nawet do
300 lat. Pierwsze, jadalne owoce pojawiają się po 20 latach i przypominają dużą
zieloną śliwkę. Wewnątrz orzecha znajduje się duże, brunatno-czerwone nasiono o
długości 2,5 cm, o dużej zawartości tłuszczu (nawet 50%), z którego wytwarzane
jest słynne masło. Owoce dojrzewają pięć miesięcy, za�zbiory trwają od lipca do grudnia. Masło shea jest
stosunkowo cennym surowcem, gdyż na potrzeby wyprodukowania kilograma
nierafinowanego masła potrzeba aż 15-20 kg owoców. W Afryce drzewo masłosz jest
gatunkiem zagrożonym wyginięciem i podlega prawnej ochronie ze względu na
kolosalne znaczenie dla lokalnej kultury i gospodarki. W kulturach plemiennych
Afryki równikowej masłosz jest uznawane za drzewo święte ze względu na rytuał
Begu- świętowany przy okazji zbiorów. Rozpoczyna się uroczystą biesiadą,
podczas której spożywane jest specjalne danie przygotowane z tłuszczu
pierwszych zebranych orzechów z masłosza i brązowej fasoli. Apogeum rytuału
jest złożenie ofiary z koguta i ofiarowanie napoju z oleju z orzechów masłosza
pod drzewem hebanowym. Olej roślinny uzyskiwany jest z owoców drzewa shea i w
nieprzetworzonej postaci ma konsystencję pasty, barwy białawej, a także jest
bezwonny. Olej z owoców masłosza jest używany od wieków przez ludność Afryki do
smażenia. W kosmetyce znaczenie masła shea jest wielowymiarowe, bowiem zawiera
dużą ilość witaminy A, która redukuje plamy i przebarwienia na skórze, łagodzi
zmiany trądzikowe oraz wzmacnia płaszcz lipidowy skóry, dzięki czemu staje się
ona odporniejsza na utratę wody.
W
Europie właściwości drzewa zostały poznane dopiero pod koniec XVIII wieku przez
szkockiego podróżnika Mungo Parka, któremu drzewo masłosz zawdzięcza drugą
część swojej nazwy. Europejczycy zaczę,i eksploatować olej z orzechów shea i
wykorzystywać w masowej produkcji przemysłowej mydeł, kremów, maseł, a także
jedzenia. Bardzo często masło shea jest składnikiem produkcji czekolady, jak i
ciast. Nierafinowane i ręcznie robione masło shea posiada maksimum swoich
bioaktywnych antyoksydantów, jak i kwas oleinowy, lanolinowy oraz witaminę E.
Drzewo
Tamanu pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i rośnie między innymi w
Tajlandii, Wietnamie, Birmie, Malezji i oraz na Sri Lance. Dorasta ono do
35 metrów, a jego charakterystyczną cechą jest ciemna, szorstka kora i
liście o eliptycznym kształcie. Drzewo kwitnie dwa razy w roku i wydaje owoce,
które w smaku przypominają jabłko. Wewnątrz owocu ukryte jest nasiono,
które suszy się przez co najmniej 2 miesiące, a następnie, z którego
wytłaczany jest poprzez prasowanie na zimno oleju Tamanu. Do
wyprodukowania 1 kg zimnotłoczonego oleju tamanu potrzebne jest aż 20 kg
owoców, co między innymi wpływa na wysoką cenę tego oleju.
Olej
tamanu zanim został rozpowszechniony przez Europejczyków był używany przez ludy
plemienne Afryki oraz Polinezji. Rozbudowany ceremoniał kultu oleju tamanu
istniał na wyspach Pacyfiku, w tym między innymi na Tahiti. Polinezyjczycy
nauczyli się pozyskiwać olej z orzechów drzewa tamanu, które otrzymywali
poprzez wysuszenie jego jądra. Olej był uznawany za święty. Tahitańczycy
wierzyli, że olej z tamanu jest świętym darem natury. W świętych miejscach na
wyspach Pacyfiku zwanych „marae” kapłani składali bogom w ofierze olej z
orzechów świętego drzewa.
Mieszkańcy
terenów równikowych używali do ochrony skóry przed gorącym słońcem, wysoką
wilgotnością oraz silnym wiatrem znad oceanu. Właściwości oleju z tamanu
zostały odkryte po raz pierwszy w 1920 roku, przez siostrę Marie-Suzanne, która
olejem z tamanu leczyła ofiary trądu na wyspie Fidżi. Wzbudziło to zainteresowanie
francuskich naukowców którzy rozpocz麝i badania naukowe w celu poznania właściwości tego oleju.
Sławny podróżnik szukający naturalnych roślinnych lekarstw, Chrisa Kilham
odkrył w swoich badaniach choroby skórne ze względu na jego zdolność do
tworzenia nowych komórek. Jego badania wykazały, że medycyna ludowa mieszkańców
ziem nad Pacyfikiem używała olej tamanu od wielu lat w leczeniu ran, oparzeń
słonecznych oraz zmian skórnych.
Masło
shea oraz olej tamanu, pochodzące z orzechów świętych drzew są dowodem na
znaczenie tradycyjnej, regionalnej wiedzy, przekazywanej z pokolenia na
pokolenie, która została poznana i zbadana przez europejskich i amerykańskich
naukowców i kosmetologów. Naturalne kosmetyki powstałe na bazie orzechów
świętych drzew są skutecznym i naturalnym remedium na różnorodne problemy
skórne.
Masło
Shea produkowane jest z orzechów drzewa Masłosz Parka- uznawanego za święte
drzewo przez plemienne kultury Afryki Równikowej. Drzewo to może żyć nawet do
300 lat. Pierwsze, jadalne owoce pojawiają się po 20 latach i przypominają dużą
zieloną śliwkę. Wewnątrz orzecha znajduje się duże, brunatno-czerwone nasiono o
długości 2,5 cm, o dużej zawartości tłuszczu (nawet 50%), z którego wytwarzane
jest słynne masło. Owoce dojrzewają pięć miesięcy, zaś zbiory trwają od lipca
do grudnia. Masło shea jest stosunkowo cennym surowcem, gdyż na potrzeby
wyprodukowania kilograma nierafinowanego masła potrzeba aż 15-20 kg owoców. W Afryce
drzewo masłosz jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem i podlega prawnej ochronie
ze względu na kolosalne znaczenie dla lokalnej kultury i gospodarki. W
kulturach plemiennych Afryki równikowej masłosz jest uznawane za drzewo święte
ze względu na rytuał Begu- świętowany przy okazji zbiorów. Rozpoczyna się
uroczystą biesiadą, podczas której spożywane jest specjalne danie przygotowane
z tłuszczu pierwszych zebranych owocós z masłosza i brązowej fasoli. Apogeum
rytuału jest złożenie ofiary z koguta i ofiarowanie napoju z oleju z orzechów
masłosza pod drzewem hebanowym. Olej roślinny uzyskiwany jest z owoców drzewa
shea i w nieprzetworzonej postaci ma konsystencję pasty, barwy białawej, a
także jest bezwonny. Olej z owoców masłosza jest używany od wieków przez ludność
Afryki do smażenia. W kosmetyce znaczenie masła shea jest wielowymiarowe,
bowiem zawiera dużą ilość witaminy A, która redukuje plamy i przebarwienia na
skórze, łagodzi zmiany trądzikowe oraz wzmacnia płaszcz lipidowy skóry, dzięki
czemu staje się ona odporniejsza na utratę wody.
W
Europie właściwości drzewa zostały poznane dopiero pod koniec XVIII wieku przez
szkockiego podróżnika Mungo Parka, któremu drzewo masłosz zawdzięcza drugą
część swojej nazwy. Europejczycy zaczę,i eksploatować olej z orzechów shea i
wykorzystywać w masowej produkcji przemysłowej mydeł, kremów, maseł, a także
jedzenia. Bardzo często masło shea jest składnikiem produkcji czekolady, jak i
ciast. Nierafinowane i ręcznie robione masło shea posiada maksimum swoich
bioaktywnych antyoksydantów, jak i kwas oleinowy, lanolinowy oraz witaminę E.
Drzewo
Tamanu pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i rośnie między innymi w
Tajlandii, Wietnamie, Birmie, Malezji i oraz na Sri Lance. Dorasta ono do
35 metrów, a jego charakterystyczną cechą jest ciemna, szorstka kora i
liście o eliptycznym kształcie. Drzewo kwitnie dwa razy w roku i wydaje owoce,
które w smaku przypominają jabłko. Wewnątrz owocu ukryte jest nasiono,
które suszy się przez co najmniej 2 miesiące, a następnie, z którego
wytłaczany jest poprzez prasowanie na zimno oleju Tamanu. Do
wyprodukowania 1 kg zimnotłoczonego oleju tamanu potrzebne jest aż 20 kg
owoców, co między innymi wpływa na wysoką cenę tego oleju.
Olej
tamanu zanim został rozpowszechniony przez Europejczyków był używany przez ludy
plemienne Afryki oraz Polinezji. Rozbudowany ceremoniał kultu oleju tamanu
istniał na wyspach Pacyfiku, w tym między innymi na Tahiti. Polinezyjczycy
nauczyli się pozyskiwać olej z orzechów drzewa tamanu, które otrzymywali
poprzez wysuszenie jego jądra. Olej był uznawany za święty. Tahitańczycy
wierzyli, że olej z tamanu jest świętym darem natury. W świętych miejscach na
wyspach Pacyfiku zwanych „marae” kapłani składali bogom w ofierze olej z
orzechów świętego drzewa.
Mieszkańcy
terenów równikowych używali do ochrony skóry przed gorącym słońcem, wysoką
wilgotnością oraz silnym wiatrem znad oceanu. Właściwości oleju z tamanu
zostały odkryte po raz pierwszy w 1920 roku, przez siostrę Marie-Suzanne, która
olejem z tamanu leczyła ofiary trądu na wyspie Fidżi. Wzbudziło to
zainteresowanie francuskich naukowców którzy rozpocz麝i badania naukowe w celu poznania
właściwości tego oleju. Sławny podróżnik szukający naturalnych
roślinnych lekarstw, Chrisa Kilham odkrył w swoich badaniach choroby skórne ze
względu na jego zdolność do tworzenia nowych komórek. Jego badania wykazały, że
medycyna ludowa mieszkańców ziem nad Pacyfikiem używała olej tamanu od wielu
lat w leczeniu ran, oparzeń słonecznych oraz zmian skórnych.
Masło
shea oraz olej tamanu, pochodzące z orzechów świętych drzew są dowodem na
znaczenie tradycyjnej, regionalnej wiedzy, przekazywanej z pokolenia na
pokolenie, która została poznana i zbadana przez europejskich i amerykańskich
naukowców i kosmetologów. Naturalne kosmetyki powstałe na bazie orzechów
świętych drzew są skutecznym i naturalnym remedium na różnorodne problemy
skórne.
Komentarze
Prześlij komentarz