Tamanu i Shea- równikowe tradycje w kosmetyce naturalnej





Doświadczenie koczowniczych plemion równikowych nieraz inspirowało Europejczyków. Magiczne, święte drzewa pochodzące z lasów równikowych przez wieki skrywały swoje tajemnice przed współczesną kosmetologią. Używane do czczenia pradawnych bogów oraz ochrony skóry przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi oleje z orzechów świętych drzew - Masłosz Parka oraz olej tamanu są obecnie jednymi z najpopularniejszych kosmetyków naturalnych zapewniających skuteczną kurację dla cery trądzkowej, łuszczycowej czy też zniszczonej.
Masło Shea produkowane jest z orzechów drzewa Masłosz Parka- uznawanego za święte drzewo przez plemienne kultury Afryki Równikowej. Drzewo to może żyć nawet do 300 lat. Pierwsze, jadalne owoce pojawiają się po 20 latach i przypominają dużą zieloną śliwkę. Wewnątrz orzecha znajduje się duże, brunatno-czerwone nasiono o długości 2,5 cm, o dużej zawartości tłuszczu (nawet 50%), z którego wytwarzane jest słynne masło. Owoce dojrzewają pięć miesięcy, zazbiory trwają od lipca do grudnia. Masło shea jest stosunkowo cennym surowcem, gdyż na potrzeby wyprodukowania kilograma nierafinowanego masła potrzeba aż 15-20 kg owoców. W Afryce drzewo masłosz jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem i podlega prawnej ochronie ze względu na kolosalne znaczenie dla lokalnej kultury i gospodarki. W kulturach plemiennych Afryki równikowej masłosz jest uznawane za drzewo święte ze względu na rytuał Begu- świętowany przy okazji zbiorów. Rozpoczyna się uroczystą biesiadą, podczas której spożywane jest specjalne danie przygotowane z tłuszczu pierwszych zebranych orzechów z masłosza i brązowej fasoli. Apogeum rytuału jest złożenie ofiary z koguta i ofiarowanie napoju z oleju z orzechów masłosza pod drzewem hebanowym. Olej roślinny uzyskiwany jest z owoców drzewa shea i w nieprzetworzonej postaci ma konsystencję pasty, barwy białawej, a także jest bezwonny. Olej z owoców masłosza jest używany od wieków przez ludność Afryki do smażenia. W kosmetyce znaczenie masła shea jest wielowymiarowe, bowiem zawiera dużą ilość witaminy A, która redukuje plamy i przebarwienia na skórze, łagodzi zmiany trądzikowe oraz wzmacnia płaszcz lipidowy skóry, dzięki czemu staje się ona odporniejsza na utratę wody.
W Europie właściwości drzewa zostały poznane dopiero pod koniec XVIII wieku przez szkockiego podróżnika Mungo Parka, któremu drzewo masłosz zawdzięcza drugą część swojej nazwy. Europejczycy zaczę,i eksploatować olej z orzechów shea i wykorzystywać w masowej produkcji przemysłowej mydeł, kremów, maseł, a także jedzenia. Bardzo często masło shea jest składnikiem produkcji czekolady, jak i ciast. Nierafinowane i ręcznie robione masło shea posiada maksimum swoich bioaktywnych antyoksydantów, jak i kwas oleinowy, lanolinowy oraz witaminę E.
Drzewo Tamanu pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i rośnie między innymi w Tajlandii, Wietnamie,  Birmie, Malezji i oraz na Sri Lance. Dorasta ono do 35 metrów, a jego charakterystyczną cechą jest ciemna,  szorstka kora i liście o eliptycznym kształcie. Drzewo kwitnie dwa razy w roku i wydaje owoce, które  w smaku przypominają jabłko. Wewnątrz owocu ukryte jest nasiono, które suszy się przez co najmniej  2 miesiące, a następnie, z którego wytłaczany jest poprzez prasowanie na zimno oleju Tamanu. Do  wyprodukowania 1 kg zimnotłoczonego oleju tamanu potrzebne jest aż 20 kg owoców, co między innymi  wpływa na wysoką cenę tego oleju.
Olej tamanu zanim został rozpowszechniony przez Europejczyków był używany przez ludy plemienne Afryki oraz Polinezji. Rozbudowany ceremoniał kultu oleju tamanu istniał na wyspach Pacyfiku, w tym między innymi na Tahiti. Polinezyjczycy nauczyli się pozyskiwać olej z orzechów drzewa tamanu, które otrzymywali poprzez wysuszenie jego jądra. Olej był uznawany za święty. Tahitańczycy wierzyli, że olej z tamanu jest świętym darem natury. W świętych miejscach na wyspach Pacyfiku zwanych „marae” kapłani składali bogom w ofierze olej z orzechów świętego drzewa.
Mieszkańcy terenów równikowych używali do ochrony skóry przed gorącym słońcem, wysoką wilgotnością oraz silnym wiatrem znad oceanu. Właściwości oleju z tamanu zostały odkryte po raz pierwszy w 1920 roku, przez siostrę Marie-Suzanne, która olejem z tamanu leczyła ofiary trądu na wyspie Fidżi. Wzbudziło to zainteresowanie francuskich naukowców którzy rozpoczi badania naukowe w celu poznania właściwości tego oleju. Sławny podróżnik szukający naturalnych roślinnych lekarstw, Chrisa Kilham odkrył w swoich badaniach choroby skórne ze względu na jego zdolność do tworzenia nowych komórek. Jego badania wykazały, że medycyna ludowa mieszkańców ziem nad Pacyfikiem używała olej tamanu od wielu lat w leczeniu ran, oparzeń słonecznych oraz zmian skórnych.
Masło shea oraz olej tamanu, pochodzące z orzechów świętych drzew są dowodem na znaczenie tradycyjnej, regionalnej wiedzy, przekazywanej z pokolenia na pokolenie, która została poznana i zbadana przez europejskich i amerykańskich naukowców i kosmetologów. Naturalne kosmetyki powstałe na bazie orzechów świętych drzew są skutecznym i naturalnym remedium na różnorodne problemy skórne. 
Masło Shea produkowane jest z orzechów drzewa Masłosz Parka- uznawanego za święte drzewo przez plemienne kultury Afryki Równikowej. Drzewo to może żyć nawet do 300 lat. Pierwsze, jadalne owoce pojawiają się po 20 latach i przypominają dużą zieloną śliwkę. Wewnątrz orzecha znajduje się duże, brunatno-czerwone nasiono o długości 2,5 cm, o dużej zawartości tłuszczu (nawet 50%), z którego wytwarzane jest słynne masło. Owoce dojrzewają pięć miesięcy, zaś zbiory trwają od lipca do grudnia. Masło shea jest stosunkowo cennym surowcem, gdyż na potrzeby wyprodukowania kilograma nierafinowanego masła potrzeba aż 15-20 kg owoców. W Afryce drzewo masłosz jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem i podlega prawnej ochronie ze względu na kolosalne znaczenie dla lokalnej kultury i gospodarki. W kulturach plemiennych Afryki równikowej masłosz jest uznawane za drzewo święte ze względu na rytuał Begu- świętowany przy okazji zbiorów. Rozpoczyna się uroczystą biesiadą, podczas której spożywane jest specjalne danie przygotowane z tłuszczu pierwszych zebranych owocós z masłosza i brązowej fasoli. Apogeum rytuału jest złożenie ofiary z koguta i ofiarowanie napoju z oleju z orzechów masłosza pod drzewem hebanowym. Olej roślinny uzyskiwany jest z owoców drzewa shea i w nieprzetworzonej postaci ma konsystencję pasty, barwy białawej, a także jest bezwonny. Olej z owoców masłosza jest używany od wieków przez ludność Afryki do smażenia. W kosmetyce znaczenie masła shea jest wielowymiarowe, bowiem zawiera dużą ilość witaminy A, która redukuje plamy i przebarwienia na skórze, łagodzi zmiany trądzikowe oraz wzmacnia płaszcz lipidowy skóry, dzięki czemu staje się ona odporniejsza na utratę wody.
W Europie właściwości drzewa zostały poznane dopiero pod koniec XVIII wieku przez szkockiego podróżnika Mungo Parka, któremu drzewo masłosz zawdzięcza drugą część swojej nazwy. Europejczycy zaczę,i eksploatować olej z orzechów shea i wykorzystywać w masowej produkcji przemysłowej mydeł, kremów, maseł, a także jedzenia. Bardzo często masło shea jest składnikiem produkcji czekolady, jak i ciast. Nierafinowane i ręcznie robione masło shea posiada maksimum swoich bioaktywnych antyoksydantów, jak i kwas oleinowy, lanolinowy oraz witaminę E.
Drzewo Tamanu pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i rośnie między innymi w Tajlandii, Wietnamie,  Birmie, Malezji i oraz na Sri Lance. Dorasta ono do 35 metrów, a jego charakterystyczną cechą jest ciemna,  szorstka kora i liście o eliptycznym kształcie. Drzewo kwitnie dwa razy w roku i wydaje owoce, które  w smaku przypominają jabłko. Wewnątrz owocu ukryte jest nasiono, które suszy się przez co najmniej  2 miesiące, a następnie, z którego wytłaczany jest poprzez prasowanie na zimno oleju Tamanu. Do  wyprodukowania 1 kg zimnotłoczonego oleju tamanu potrzebne jest aż 20 kg owoców, co między innymi  wpływa na wysoką cenę tego oleju.
Olej tamanu zanim został rozpowszechniony przez Europejczyków był używany przez ludy plemienne Afryki oraz Polinezji. Rozbudowany ceremoniał kultu oleju tamanu istniał na wyspach Pacyfiku, w tym między innymi na Tahiti. Polinezyjczycy nauczyli się pozyskiwać olej z orzechów drzewa tamanu, które otrzymywali poprzez wysuszenie jego jądra. Olej był uznawany za święty. Tahitańczycy wierzyli, że olej z tamanu jest świętym darem natury. W świętych miejscach na wyspach Pacyfiku zwanych „marae” kapłani składali bogom w ofierze olej z orzechów świętego drzewa.
Mieszkańcy terenów równikowych używali do ochrony skóry przed gorącym słońcem, wysoką wilgotnością oraz silnym wiatrem znad oceanu. Właściwości oleju z tamanu zostały odkryte po raz pierwszy w 1920 roku, przez siostrę Marie-Suzanne, która olejem z tamanu leczyła ofiary trądu na wyspie Fidżi. Wzbudziło to zainteresowanie francuskich naukowców którzy rozpoczi badania naukowe w celu poznania właściwości tego oleju. Sławny podróżnik szukający naturalnych roślinnych lekarstw, Chrisa Kilham odkrył w swoich badaniach choroby skórne ze względu na jego zdolność do tworzenia nowych komórek. Jego badania wykazały, że medycyna ludowa mieszkańców ziem nad Pacyfikiem używała olej tamanu od wielu lat w leczeniu ran, oparzeń słonecznych oraz zmian skórnych.

Masło shea oraz olej tamanu, pochodzące z orzechów świętych drzew są dowodem na znaczenie tradycyjnej, regionalnej wiedzy, przekazywanej z pokolenia na pokolenie, która została poznana i zbadana przez europejskich i amerykańskich naukowców i kosmetologów. Naturalne kosmetyki powstałe na bazie orzechów świętych drzew są skutecznym i naturalnym remedium na różnorodne problemy skórne. 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Salto i Vara- ekologiczny połów ryb na Azorach

Rytuał Hammam- starożytny rytuał SPA